Vermis by ULCERATE

Η αδυσώπητη ανατροπή της ουσίας των Ulcerate συμβαίνει με το αδιανόητο drumming του ήδη τεράστιου Jamie Saint Merat. Πολλά έχουν ειπωθεί για τον ίδιο, ακόμα περισσότερα για τους δίσκους που προηγήθηκαν αλλά η αλήθεια είναι μία για μένα: καταμεσής του τεχνικού κυκεώνα των θεόρατων riffs ξεπροβάλλει πάντα η περσόνα του σπουδαίου αυτού μουσικού για να εξαφανίσει κάθε μέλος του γκρουπ. Προφανώς αυτό δε συμβαίνει επιτηδευμένα αλλά ο τύπος έχει έρθει από άλλο πλανήτη και είναι καταδικασμένος να κρατά τον πήχη τόσο υψηλά. Γενικά το Vermis είναι ένας δίσκος που δανείζεται τον χαρακτήρα και την ατμόσφαιρα των προηγούμενων δίσκων τους. Δεν πρωτοπορεί σε κανέναν τομέα και οι συνθέσεις είναι σαφώς λιγότερο μνημειώδεις απ’ τον γιγαντιαίο προκάτοχό του. Κάπου εκεί, ανάμεσα στα εξαντλημένα ρυθμικά, τη γνώριμη φωνή και μια ατμόσφαιρα στο repeat, έρχονται τα τύμπανα σαν όργανο ν’ αναδείξουν τον lead χαρακτήρα τους ενάντια σε κάθε γκετοποιημένη αντίληψη περί μουσικής έκφρασης. Κανείς δεν θα στεναχωρηθεί με το Vermis. Αλλά κανείς δεν θα ενθουσιαστεί κιόλας.

Cosmic Enigma by CEREBRUM

Τεχνικό death metal στα χνάρια των μεγάλων Atheist, Death και Cynic του πρώτου δίσκου μας προσφέρουν οι Ελληναράδες Cerebrum. Αν και τον συγκεκριμένο δίσκο τον άκουσα σε μια περίοδο όπου συνειδητά απέχω από παρόμοια ακούσματα, δεν θα μπορούσε να μην με συγκινήσει μιας και μεγάλωσα με τις μουσικές των μπαντών που ανέφερα. Η συμμετοχή των George Kollias (τύμπανα) και George Skullkos (μπάσο) ήταν ένα επιπλέον κίνητρο για να δω τι παίζει με το άλμπουμ. Τα ονόματά τους επίτηδες γράφτηκαν με λατινικούς χαρακτήρες ώστε να δηλώσουν τον international αέρα του γκρουπ. Το ντεμπούτο της μπάντας μου είχε αρέσει επίσης αρκετά αλλά σε σύγκριση με το Cosmic Enigma ακούγεται πολύ πιο στείρο και ελλιπές. Μιλάμε για performance υψηλής κλάσης που στοχεύει παράλληλα στην ουσιώδη σύνθεση death metal ασμάτων, ξεφεύγοντας ενίοτε σε jazz-y φόρμες όπως διδάχτηκαν κυρίως απ’ τη μπάντα του θεούλη Kelly Schaefer και το τρομακτικό rhythm section του Roger Patterson με τον Steve Flynn. Τέτοια να βγαίνουν και στ’ αρχίδια μας όποια δομική κρίση της Ευρωζώνης…