Vortex by THE HOWLING WIND

Το Of Babalon ήταν ένα ισχυρό πλήγμα για την καριέρα του Ryan Lipynsky στους The Howling Wind. Τα χτυπήματα με το νέο δίσκο γίνονται ακόμα πιο αλεπάλληλα και λυσσαλέα μιας και το όραμα αυτού του μεγάλου μουσικού πλέον έχει πάρει τελειοποιημένο σχήμα ως προς το πως εκφράζεται. Περιττό να αναφέρουμε ότι η ροή του δίσκου είναι τουλάχιστον υποβλητική, μια φυσική συνέχεια ευμνήμονων και σκοτεινών riffs διαδέχονται το ένα το άλλο, γητευμένα από το groove των θεόθεων Celtic Frost της “ough” εποχής, φέροντας λίγο πλέον από το πνεύμα των όσων έπραξε στους Thralldom. Η μουσική είναι περισσότερο απειλητική παρά ψευτο-ψαρωτική και παραμένει συνεχώς μέσα στο old school death/black metal πνεύμα. Το ουσιώδες drumming του Tim Call βοηθάει στη διατήρηση της όλης trippy παραζάλης του Vortex και εν ολίγοις ο δίσκος ανεβαίνει στο υψηλότερο βάθρο έμπνευσης της μπάντας συγκρινόμενος με όλο το τρομακτικά καλό παρελθόν της. Επικοί όσο και οργίλοι, οι THW με το νέο αυτό έκτροπο θα έπρεπε να απασχολήσουν μια μεγάλη μερίδα του metal ακρωατηρίου γιατί το αξίζουν όσο λίγοι. Ιερό προσκύνημα…

Of Babalon by THE HOWLING WIND

Οι αγαπημένοι μου The Howling Wind φτάσανε αισίως στο τρίτο full-length τους στο οποίο η ηγετική φιγούρα της μπάντας (Ryan Lipynsky) απογειώνει το προσωπικό του ύφος και γίνεται ψυχρότερος από ποτέ. Ένα ασταμάτητο Celtic Frost-ικό μουσικό όργιο είναι η κινητήρια δύναμη των ορχηστρικών τελετουργιών τους. Εδώ, το occult στοιχείο γίνεται επίσης εντονότερο από ποτέ μιας και η στιχουργική προσέγγιση του Ryan περί της Babalon και τα συναφή γραπτά του Aleister Crowley (σύστημα Thelema) περιβάλλουν το όλο άλμπουμ με ένα πέπλο μυστικισμού. Θα ήταν τουλάχιστον άδικο να εξηγήσουμε την καταγωγή και την καριέρα των The Howling Wind αφού, ναι μεν γεννήθηκαν από τις στάχτες των αξέχαστων Thralldom (δοκιμάστε οπωσδήποτε το κύκνειο άσμα τους, A Shaman Steering the Vessel of Vastness), έχουν εξελιχθεί δε σε ένα αυτόχθονο τέρας που τα τελευταία χρόνια μεγαλουργεί στην USBM σκηνή. Είναι ασφαλές, νομίζω, να πούμε ότι το νέο πόνημα τους που ακούει στο όνομα Of Babalon είναι ο καλύτερος δίσκος που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ. Εγώ θα τολμούσα να τοποθετήσω το άλμπουμ μες στα top-3 της καριέρας του Lipynsky. Οι ρυθμοί είναι συντριπτικοί, καθηλωτικοί και μανιώδεις. Κάποια στροβιλίζοντα κιθαριστικά θέματα εντείνουν το όλο χάος, την παράνοια και την ψυχεδέλεια. Τραγούδια σαν το Scaling the Walls σε ξεπετσιάζουν από συγκίνηση. Το The Mountain View ξερνά ελαφρώς ορισμένες Unearthly Trance αποχρώσεις χαιρετώντας το τέλος μιας από τις σημαντικότερες μπάντες των 00s. Απλά ακούστε την εισαγωγή του και θα σας παρασύρουν όλα εκείνα τα σπηλαιώδη αισθήματα του πρώτου και του τελευταίου δίσκου τους. Ο Tim Call (Aldebaran, Werewolves, κ.α.) παίζει τα ΤΕΛΕΙΑ τύμπανα γι’ αυτήν την τόσο έξυπνα δομημένη μουσική. Με χαρακτηριστική άνεση, πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους δίσκους, όχι μόνο της τρέχουσας χρονιάς, αλλά των τελευταίων ετών γενικότερα. Εύγε, Ryan! Ακόμα να μας απογοητεύσεις.