Imps of Perversion by POP. 1280

Τους Pop. 1280 τους άκουσα απ’ το προηγούμενο άλμπουμ τους, The Horror, το οποίο έσπερνε κυριολεκτικά. Η φωνή του Chris Bug είναι το μόνο που με ξενερώνει ανά φάσεις γιατί μου θυμίζει τις εκνευριστικές χροιές των Dave Wyndorf και Trent Reznor αλλά η Ian MacKaye υφή της σώζει επιτυχώς την κατάσταση. Κατά τ’ άλλα, οι τύποι επιδίδονται σε ένα οργιαστικό post-punk εγχείρημα με φανταστικό ήχο και αντίληψη του είδους. Το Imps of Perversion είναι ισάξιο, αν όχι ανώτερο, του φανταστικού προκάτοχού του. Γουστάρω που δεν φοβούνται να ριχτούν στην πυρά της ορχηστρικής διαστροφής με σπόντες τύπου Population Control όπου ο ήχος ακούγεται σαν λάθος της παραγωγής με ρομποτικά φωνητικά και έναν επικίνδυνο μινιμαλισμό. Το μανιακό μπάσο και η εξέλιξη του ρυθμού με τα βασανιστικά τύμπανα και την χαοτική κιθάρα σέρνουν τρομακτικά τον δίσκο στα σκοτεινά eighties και δη στην τέχνη μπαντών όπως οι αλησμόνητοι The Birthday Party. Ο δίσκος αποτυπώνει όλη την φανταστική ατμόσφαιρα παρόμοιων acts μέσα σε μόλις έντεκα συνθέσεις. Πολύ δυνατό.